Αν γυρίσουμε πίσω το χρόνο, ελάχιστα πράγματα μπορούμε να θυμηθούμε από εκείνη την πρώτη συνάντηση με κάποιους από αυτούς που συνεχίζουν μέχρι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, από εκείνο το απόγευμα του 2013 να προσφέρουν. Σημείο συνάντησης, άγνωστο γιατί και μάλλον έπειτα από μια μηχανική σκέψη που κάνουμε όταν ρωτάμε τον άλλο “που θα πάμε;», δόθηκε σε ένα καφέ επί της Αγίου Δημητρίου, κοντά στο ύψος του παλιού στεκιού “Άνευ Αρχών”. Από την συζήτηση, θυμόμαστε ελάχιστα όπως προαναφέραμε. Και εκείνο που μπορούμε να θυμηθούμε στα σίγουρα, είναι ο ενθουσιασμός, η αγάπη για την ομάδα μας, η ανάγκη να φτιάξουμε κάτι διαφορετικό στην πόλη, κάτι που θα συνδυάζει την οπαδική κουλτούρα (η οποία πήγαζε και πηγάζει από το πάθος μας για την ομάδα) με την πολιτική τοποθετήση της Πάουλι μαζί με όλα όσα την συνοδεύουν.
Εξάλλου ομάδα που να συνδυάζει άρρηκτα αυτά τα δύο στοιχεία και να μας καλύπτει πλήρως, δεν υπήρχε πουθενά αλλού. Και αυτό θα το καταλαβαίναμε πολύ σύντομα με την πρώτη μας κιόλας εκδρομή, όταν μπήκαν οι βάσεις της εξέλιξης γι’ αυτό που είναι σήμερα το St. Pauli Thessaloniki Club. Για άλλους απαραίτητο στοιχείο της καθημερινότητας, για άλλους ένα απεριόριστο αθλητικό και πολιτικό πεδίο δράσης για άλλους συμμετοχή σε κάτι που δύσκολα μπορείς να συναντήσεις σε άλλη ομάδα και για άλλους απλά ένα κλαμπ υποστήριξης ομάδας από το εξωτερικό.
Από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις δε, εκείνο που θυμόμαστε όλοι, ήταν και το όραμα να φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο να δημιουργήσουμε ένα δικό μας στέκι με την πολιτική χροιά της Πάουλι, σε συνδυασμό με την αντιφασιστική, αντισεξιστική, αντιομοφοβική, αντιρατσιστική, οπαδική της κουλτούρα. Μας γοήτευε και λίγο το γεγονός, να καταφέρουμε να βάλουμε κάτω από την πολιτική ομπρέλα του κλαμπ, ανθρώπους με διαφορετικά εγχώρια οπαδικά πιστεύω στην πόλη, χωρίς αυτά να αποτελούν σημείο αντιπαράθεσης σε σημείο να δημιουργούνται προστριβές. Αυτό το τελευταίο ωστόσο, ουδέποτε χρειάστηκε να το πούμε ή να το συμφωνήσουμε. Όσοι έκτοτε αποφάσισαν να ασχοληθούν ενεργά με το κλαμπ, μάλλον το περιέφεραν στο υποσυνείδητο τους. Και είναι εξαιρετικός ο τρόπος που δέσαμε.
Γρήγορα λοιπόν, πιο γρήγορα από ότι περιμέναμε ο αρχικός μικρός αριθμός των συμμετεχόντων αυξήθηκε. Και πολλαπλασιάστηκε. Και σχεδόν από τον πρώτο χρόνο προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες ώστε να αυτοοργανώσουμε το κλαμπ. Να πάρουμε μέρος ή να δημιουργήσουμε δράσεις. Να σταθούμε στους ανθρώπους εκείνους που το είχαν ανάγκη. Σε Θεσσαλονίκη, Αμβούργο ή όπου αλλού μπορούσαμε και περνούσε από το χέρι μας. Εκείνη την εποχή άλλωστε, πολιτικά στο Αμβούργο τα ανοικτά “μέτωπα” ήταν πολλά. Οι πρώτοι μετανάστες από την Λαμπεντούζα έφταναν στην πόλη, τα παραδοσιακά κτήρια – σύμβολα της ESSO στη Reeperbahn απειλούνταν με κατεδάφιση, ενώ η ιστορική κατάληψη (μία από τις πιο παλιές καταλήψεις στην Ευρώπη, αν όχι η παλαιότερη) της Rote Flora, κινδύνευε με έξωση και κατεδάφιση από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου με άμεσο στόχο την ανέγερση εμπορικού κέντρου με θέσεις πάρκινγκ και κινηματογράφους.
Σε όλες αυτές τις “μάχες” που δόθηκαν (άλλες κερδήθηκαν άλλες όχι) έστω κι από απόσταση, το St. Pauli Thessaloniki Club προσπάθησε να βρίσκεται όσο πιο «κοντά» γινόταν. Για να τις στηρίξουμε και έμπρακτα, προχωρήσαμε στην πραγματοποίηση της διοργάνωσης του Anti-Tournament. Του τουρνουά, με την συμμετοχή κυρίως αυτο-οργανωμένων ομάδων, αλλά και οπαδών, με ξεκάθαρη αντιφασιστική τοποθέτηση. Μέσω αυτής της διαδικασίας τα έσοδα του τουρνουά πήγαιναν πάντα σε κάποιους σκοπούς. Την πρώτη χρονιά δόθηκαν σε στέκια του Αμβούργου όπου διέμεναν μετανάστες από την Λαμπεντούζα, γεγονός που μας έβαλε στην λίστα των φίλων της οργάνωσης “Λαμπεντούζα στο Αμβούργο” που αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας της μετέπειτα ομώνυμης ποδοσφαιρικής ομάδας.
Τον επόμενο χρόνο τα έσοδα διατέθηκαν στους συντρόφους που συνελήφθησαν κατά την διάρκεια της πορείας στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, ενώ την επόμενη χρονιά δόθηκαν στο στέκι μεταναστών Θεσσαλονίκης μαζί με όλα τα απαραίτητα (τρόφιμα, ρούχα) που συγκεντρώθηκαν από τους επισκέπτες αλλά και εμάς τους ίδιους, προς ανακούφιση των ανθρώπων που είχαν αρχίσει να στριμώχνονται στον λασπότοπο της Ειδομένης. Φυσικά σε όλη αυτή την πορεία, συναντήσαμε και δυσκολίες. Με αποκορύφωμα το περιστατικό που σημειώθηκε πέρσι, όταν λίγες ώρες πριν την έναρξη του τουρνουά μπάτσοι της περιοχής Ευαγγελίστριας, όπου διεξάγεται το τουρνουά κατέστρεψαν την χελώνα φωτισμού με αποτέλεσμα να μην έχουμε ούτε μουσική, αλλά ούτε και επαρκή φωτισμό όταν το φως της ημέρας χαμήλωσε. Τίποτα δεν μας πτόησε όμως. Καθώς μουσική έγιναν τα συνθήματά μας ενάντια στον φασισμό και φως το πείσμα μας ώστε να μην βάλει τίποτα φραγμό στο εγχείρημα.
Παράλληλα, σε όλα αυτά τα χρόνια της διαδρομής του κλαμπ (μικρής – μεγάλης δεν έχει σημασία) δεν λείψαμε ποτέ από το πλευρό της αγαπημένης μας ομάδας. Της Ζανκτ Πάουλι. Από την πρώτη κιόλας χρονιά, διοργανώσαμε την πρώτη μας εκδρομή σε αγώνα με την Γιουνιόν Βερολίνου. Πλέον έχουμε φτάσει τις τέσσερις οργανωμένες εκδρομές ως official club της Πάουλι, καταγράφοντας μάλιστα σε μία από αυτές και αρκετά χιλιόμετρα με το πούλμαν στο Ντούισμπουργκ με την βοήθεια του κλαμπ των Σκίνχεντ της ομάδας. (Μεταξύ μας, μάλλον είμαστε και λίγο γουρλίδες καθώς σ’ αυτές τις εκδρομές, δεν έχουμε ούτε ήττα).
Επίσης, μέσα από την δημιουργία του μπλογκ (stpaulithess.worldpress.com) προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αντι-πληροφόρησης, για όλα τα νέα της ομάδας, αλλά και τις εξελίξεις σε θέματα του πολιτικού χώρου. Το τελευταίο διάστημα το έχουμε παραμελήσει κάπως αλλά θα επανέλθουμε σύντομα πιο δυνατοί. Εξάλλου, στα πλαίσια διδακτορικής έρευνας για το οπαδικό κίνημα σε αθλητικό και πολιτικό επίπεδο, έρευνα που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, ο υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Νιουκάστλ της Αγγλίας, Ευριπίδης Καρύδης στο τμήμα (Film & Practice) προχωρά στην δημιουργία ενός φιλμ που έχει άμεση σχέση με την St. Pauli και το Thessaloniki Club. Στην διάρκειά του, θα προβάλλονται οι θέσεις, οι πολιτικές τοποθετήσεις και τα όνειρά μας για το μέλλον του κλαμπ, οι πολιτικές και αθλητικές μας βλέψεις πλαισιωμένα με εικόνα από τις εκδρομές μας και τις δράσεις που έχουμε αναπτύξει από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας μας. Σκοπός μας είναι, άμα την ολοκλήρωσή του, να μπορέσουμε να το προβάλουμε σε στέκια ανά την Ελλάδα με σκοπό την διάδοση της ιδέας της Πάουλι.
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά, είναι λίγα σε σχέση με αυτά που πραγματικά είχαμε ή έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε. Και δεν μιλάμε απαραίτητα για το μέρτσαντάιζινγκ του κλαμπ. Σε όλα αυτά τα χρόνια είναι η αλήθεια, ότι τα περισσότερα μηνύματα που έχουμε δεχθεί είναι για πώληση φούτερ, κασκόλ ή άλλων ειδών. Κι αυτός θα μπορούσε να είναι ένας εύκολος δρόμος για τα οικονομικά του κλαμπ. Έχουμε εξηγήσει όμως πολλές φορές στο παρελθόν, ότι εμείς διαλέγουμε τον άλλο δρόμο, τον δύσκολο. Δεν θέλουμε οπαδούς της ομάδας με έμφαση στην μόδα που προάγει η νεκροκεφαλή (περισσότερο από αυτούς που δεν μπορούν να το υπερασπιστούν), αλλά οπαδούς που αγαπούν πραγματικά την ομάδα, την στηρίζουν γι’ αυτό που είναι μακριά από σκοπιμότητες. Θέλουμε ανθρώπους να προσφέρουν και όχι απλά να φορέσουν ένα μπλουζάκι. Αν το διαλέγαμε τον εύκολο δρόμο, θα πηγαίναμε κόντρα στα ίδια μας τα πιστεύω, για την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, αλλά και των πολιτικών ιδεών που το συνοδεύουν, τουλάχιστον σε ότι αφορά την ομάδα μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε τίποτα ΚΑΙ στο κομμάτι αυτό…
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία θα συνεχίσουμε, όπως ξεκινήσαμε. Με την ίδια διάθεση και την ίδια αγάπη όπως την πρώτη ημέρα και ελπίζουμε ότι γρήγορα το St. Pauli Thessaloniki Club θα κάνει όλα όσα τα μέλη του ονειρεύτηκαν και θα γίνει αυτό για το οποίο ιδρύθηκε στις 21 Μαρτίου του 2013.
Χρόνια μας Πολλά να μεγαλώνουμε και να ανταμώνουμε μάγκες.
VIVA ST. PAULI…4 ΧΡΟΝΙΑ ST. PAULI THESSALONIKI CLUB (είναι πολύ λίγα)
ΥΓ: Για λόγους που δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε στην παρούσα φάση, φέτος δεν πραγματοποιήθηκε το 4ο Αντι-Τούρναμεντ στα χρονικά πλαίσια που διεξάγεται συνήθως (Οκτώβρη – Νοέμβρη). Ωστόσο τελικά θα γίνει και πολύ σύντομα θα υπάρξουν σχετικές ανακοινώσεις (ημερομηνίες – γήπεδο κτλ κτλ).
St. Pauli Thessaloniki Club 