60 ημέρες αντίστασης στα κάτεργα της δημοκρατίας

Του Gusar

Όταν η αξιοπρέπεια είναι το μόνο πράγμα που σου μένει, όταν μετά από 22 χρόνια εγκλεισμού στα κρατικά κελιά σου ρίχνουν άλλα 3,5 με ανύπαρκτες κατηγορίες τότε το δίκιο μηδενίζει τη σωματική ακεραιότητα σου και γίνεται φωτιά στο κορμί σου. Η μόνη τροφή που έχει ανάγκη ο Σπύρος Στρατούλης είναι η ίδια η ελευθερία. Η ελευθερία που του στέρησε το κρατικό δίκαιο, επειδή τόλμησε να παραμείνει εξεγερμένος παρά τον άθλιο εγκλεισμό του.

Το κράτος τον εκδικήθηκε επειδή διάλεξε τον δρόμο του αγώνα και όχι την τρισάθλια μικροαστική σαπίλα. Επέλεξε να απεργήσει με το μόνο μέσο που είχε. Για να δείξει ότι η ίδια η φυλάκιση του είναι το χειρότερο κακό και όχι η αποχή από τη τροφή. Επέλεξε να ξυπνήσει τους συντρόφους του από τον λήθαργο της καθημερινότητας και να δείξει ότι ο δρόμος της σύγκρουσης με την εξουσία μας φέρνει κάθε φορά πιο κοντά στο όνειρο. Παράτησε στο σώμα του και αφέθηκε στην υπόθεση της ελευθερίας χωρίς κανένα δισταγμό.

Δεν φτάνει μόνο η αλληλεγγύη μέσα από κείμενα συμπαράστασης και οι δηλώσεις στήριξης. Πρέπει να δείξουμε στον δρόμο ότι ο Σπύρος είναι ένας από μας και να καταλάβουμε ότι στη θέση του θα μπορούσε να ήταν ο καθένας από τους φίλους, γνωστούς, συντρόφους μας αλλά και εμείς. Αυτές οι 60 μέρες μάχης με την εξουσία, μάχης με τις προσωπικές του φυσικές ανάγκες, ας γίνουν η σημαία της επαγρύπνησης που θα τον ελευθερώσουν άμεσα απ’ τα κελιά της εξουσίας. Αφήστε το ίντερνετ και στείλτε αλληλεγγύη απ το δρόμο σε κάθε πόλη σε κάθε γειτονιά πριν να ‘ ναι αργά. Και να είστε σίγουροι τα συνθήματα σας θα φτάνουν στα αυτιά του όσο μακριά και να βρίσκεστε και θα τον θρέψουν πνευματικά.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Σ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Στο πλευρό της ομάδας «Λαμπεντούσα στο Αμβούργο»

Από την στιγμή που θέλαμε οπωσδήποτε να παρακάμψουμε τις τράπεζες και το καπέλο – χαράτσι που κρατούν συνήθως ως προμήθεια (κανείς δεν καταλαβαίνει το γιατί, αλλά υπάρχει) για τις συναλλαγές, ήταν δεδομένο πως η αποστολή των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν από το 1o Anti-Tournament που διοργανώσαμε τον περασμένο Νοέμβρη, θα καθυστερούσαν λίγο να φτάσουν στον προορισμό τους που δεν ήταν άλλος από την ομάδα «Λαμπεντούσα στο Αμβούργο».

Εκεί αποφασίσαμε μέσα από τη συνέλευσή μας να αποστείλουμε τα έσοδα και στα κατάλληλα χέρια βρίσκονται πλέον. Σύμφωνα δε, με όσα μας μεταφέρθηκαν, τα χρήματα αυτά -παρά το γεγονός ότι δεν ήταν πάρα πολλά- συνέβαλαν στην προσπάθεια που κάνουν σύντροφοι και πρόσφυγες στο Αμβούργο να αντεπεξέλθουν στον βαρύ χειμώνα και στις χαμηλές θερμοκρασίες.

Ως ανταπόδοση, οι φίλοι πλέον της ομάδας, συμπεριέλαβαν το όνομα του κλαμπ, στη λίστα που δημοσιοποίησαν πριν από λίγες ημέρες, στην οποία αναφέρουν όλους εκείνους τους ανθρώπους που στήριξαν την προσπάθεια να παραμείνουν οι πρόσφυγες στο Αμβούργο. Γεγονός για το οποίο έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε υπερήφανοι, που αναμφισβήτητα, αποτελεί για όλους μας μεγάλη τιμή και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Δεσμευόμαστε, ότι κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας τον ερχόμενο Φεβρουάριο, θα τους επισκεφθούμε και θα συμμετάσχουμε στη συνέλευση τους. Δεσμευόμαστε επίσης,  ότι θα είμαστε δίπλα τους για οτιδήποτε χρειαστεί, όπως θα είμαστε δίπλα σε όλους τους συντρόφους που δίνουν την δική τους μάχη στο Αμβούργο, ενάντια στην σκληρή καταστολή.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ!! Όλοι μας γεννηθήκαμε ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ και γίναμε ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

ΥΓ: Μέσα από αυτές τις γραμμές θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα, τον Νικόλα και την Marily που βοήθησαν πολύ ώστε τα χρήματα να φτάσουν στα χέρια που έπρεπε. Καλή αντάμωση παιδιά, θα τα πούμε σύντομα…

Φωνή για την St. Pauli, είναι φωνή ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία

Ο Άρθουρ και η Άννα στην «επικίνδυνη περιοχή» του Αμβούργου (…μια αληθινή ιστορία)

Η επονομαζομενη «επίκινδυνη ζώνη» του Αμβούργου

Σήμερα στο μπλογκ του St. Pauli Thessaloniki Club θα σας μεταφέρει μια πραγματική ιστορία, σε μια προσπάθεια να σας βάλει στο κλίμα, σχετικά με το τι συμβαίνει ακριβώς στο Αμβούργο, τις τελευταίες ημέρες…

Μιλάμε για εποχές που μας πάνε εκατομμύρια χρόνια πίσω (όσο κι αν εμείς εδώ θεωρούμε ότι η Γερμανία είναι εκατομμύρια χρόνια μπροστά) και φυσικά πάντα με τον κίνδυνο, οι αποφάσεις αυτές να υιοθετηθούν από εγχώριους μπάτσους, οι οποίοι ως συνήθως φροντίζουν να αντιγράφουν οποιαδήποτε κίνηση εναπόκειται στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των προσωπικών δεδομένων.

Πάμε λοιπόν…

«Στις 30 Απριλίου του 2011, η Άννα  και ο Άρθουρ ήταν στο δρόμο για το σπίτι τους, όταν δεκάδες αστυνομικοί στην περιοχή Schanze του Αμβούργου σταμάτησαν την πορεία τους χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Ένας από τους αστυνομικούς, ζήτησε την ταυτοτητά τους, ενώ ένας άλλος φρόντισε να ψάξει τα σακίδιά τους, αν και κατά την διάρκεια της συζήτησης, ενημερώθηκαν ότι δεν βρισκόταν σε επικίνδυνη περιοχή.

Η νομική βάση γι’ αυτή την αυθαιρεσία βρέθηκε το 2005 με το νόμο πέρι επεξεργασίας δεδομένων από την αστυνομία του Αμβούργου. Ο νόμος αυτός επέτρεπε στις αρχές να καθορίσουν τις λεγόμενες «περιοχές κινδύνου» (Gefahrengebiet στα γερμανικά).

Εκεί αστυνομικοί θα έπρεπε να σταματήσουν περιπλανόμενους πολίτες, και σε σύντομο χρονικό διάστημα να προχωρήσουν σε επιτόπια έρευνα, αφενός για να διαπιστωθεί η ταυτότητα του ερευνωμένου, αφετέρου για την ενδεχόμενη ανεύρεση αντικειμένων, τα οποία εάν και εφόσον βρισκόταν (κανείς δεν μπορούσε βέβαια να καθορίσει τι ακριβώς θα ήταν αυτό, που θα τους κινούσε την περιέργεια) θα μεταφέρονταν για περαιτέρω ανάλυση και έλεγχο.

Οι έρευνες αυτού του είδους  βέβαια, είναι ακόμη και σήμερα εξαιρετικά αμφίβολες και δεν στηρίζονται νομικά. Και τούτο διότι η ακριβής διατύπωση του νόμου δεν ορίζει απαιτήσεις για έλεγχο ταυτότητας. Για την ακρίβεια ο νόμος δεν διευκρινίζει καν τους όρους, κάτω από τους οποίους μπορούν να οριοθετηθούν περιοχές κινδύνου, στις οποίες και θα πρέπει να περιμένουμε έλεγχο. Η αυθαίρετη αυτή απόφαση, επαφίεται καθαρά στην αστυνομία, η οποία από την πλευρά της, έχει δώσει μια πολύ εύρεια και αόριστη έννοια, που της επιτρέπει να ενεργεί κατά βούληση και ενάντια στο λαό.

Δεν χρειάζεται μια συγκεκριμένη υποψία, ούτε ακόμη και ένας πραγματικός κίνδυνος. Είναι αρκετό γι’ αυτούς, άνθρωποι όπως η Άννα και ο Άρθουρ να θέλουν απλά να πάνε σπίτι τους, να γυρίσουν στη γειτονιά τους με τα πόδια.

Από το 2005 κι έπειτα λοιπόν, υπάρχουν περίπου 40 περιοχές κινδύνου με έδρα το Αμβούργο. Μερικές από αυτές είναι μακροχρόνιες και αφορούν γειτονιές της πόλης, ενώ άλλες «βαφτίζονται» για σύντομο χρονικό διάστημα και κατά περίσταση, όπως για παράδειγμα όταν υπάρχει προγραμματισμένη πορεία διαμαρτυρίας. Σύμφωνα με την Γερουσία της πόλης, οι επικίνδυνες ζώνες καθορίζονται από την αστυνομία, όταν υπάρχουν περιπτώσεις εμπορίας ναρκωτικών, συμπλοκές μεταξύ μεθυσμένων έφηβων ή επεισόδια μεταξύ οπαδών. Στην πραγματικότητα όμως, οι επικίνδυνες ζώνες «εκπέμπουν» αβεβαιότητα. Διότι συνήθως μετά την ταυτοποίηση των στοιχείων και τον έλεγχο της ταυτότητας ακολουθούν περαιτέρω δράσεις από την πλευρά της αστυνομίας.

Αυτό συνέβη και με την Άννα. Μετά την εξακρίβωση των στοιχείων, της απαγορεύτηκε η διαμονή σε ολόκληρη την περιοχή κινδύνου. Όταν επεσήμανε ότι ζούσε μέσα στην περιοχή κινδύνου, απλά  της ζητήθηκε να μεταβεί απ’ ευθείας στο διαμέρισμά της και να παραμείνει εκεί για το υπόλοιπο της βραδιάς, χωρίς να έχει το δικαίωμα να βγει έξω. Όταν δε, εξέφρασε τις αμφιβολίες της για τη νομιμότητα του κατ’ οίκον περιορισμού της, συνελήφθη αμέσως και οδηγήθηκε στο τμήμα.

Λίγους ημέρες μετά την περιπέτειά της, η Άννα άσκησε προσφυγή στο διοικητικό δικαστήριο και εκτός από μια νομική διαμάχη, θα απαιτούσε πάνω από όλα μια πολιτική αμφισβήτηση της απόφασης για τον καθορισμό των επικίνδυνων ζωνών, έτσι ώστε να μην μπορεί η αστυνομία να συνεχίσει ανενόχλητη το φασιστικό της έργο, παίρνοντας αυθαίρετες αποφάσεις στον δρόμο.

Από χθες (4/1/2014) δυστυχώς, με απόφαση της αστυνομίας, ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του Αμβούργου (στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το St. Pauli) καθορίστηκε εντελώς αυθαίρετα ως επικίνδυνη περιοχή. Και αυτή τη φορά, δεν πρόκειται για ένα μέτρο που θα ισχύσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όσο δηλαδή το διάστημα που διαρκεί  μια πορεία. Κατέστει επικίνδυνη ζώνη επ’ αόριστο με ότι σημαίνει αυτό για την μπατσοκρατούμενη εποχή που ζούμε.

Ήδη , από τις πρώτες κιόλας ώρες λειτουργίας του νέου χουντικού μέτρου, η αστυνομία έχει προχωρήσει σε εκατοντάδες αυθαίρετους ελέγχους απλών πολιτών, παρά τις έντοντες διαμαρτυρίες που υπάρχουν. Έλεγχων που όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, έχουν ως στόχο την πλήρη τρομοκράτηση των πολιτών, την κατάλυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φυσικά την καταπάτηση προσωπικών δεδομένων.

Δεν χρειάζονται λοιπόν περαιτέρω επεξηγήσεις. Ο σκοπός είναι άμεσα κατανοητός και ο στόχος ακόμη πιο ευδιάκριτος. Δεν πρέπει λοιπόν να τους περάσει. Και δεν πρέπει για δύο βασικούς λόγους…

Διότι κανένας άνθρωπος δεν αξίζει τέτοιας μεταχείρισης ακόμη και αν ζούμε σε εποχές μπατσοκρατίας, αλλά και γιατί κάθε νόμος που δημιουργεί δεδικασμένο σύντομα εξαπλώνεται παντού.

Ας τους ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ και ας τους ΔΕΙΞΟΥΜΕ ότι δεν είμαστε από τα πρόβατα που μπαίνουν στο μαντρί…

Πρώτη μεταγραφή για το 2014, ο Tom Trybull…

Στην πρώτη μεταγραφή της νέας χρονιάς προχώρησε η St. Pauli με την απόκτηση του Tom Trybull από την SV Werder Bremen. Γεννημένος στις 9 Μαρτίου του 1993 στο Βερολόνο, ο νεαρός μέσος συμφώνησε σε όλα με τον αθλητικό διευθυντή της ομάδας μας Rachid Azzouzi και σήμερα (3/1) υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017.

Να σημειωθεί ότι παρά τα 20 του χρόνια ο Trybull έχει εμπειρία από την Bundesliga, καθώς με την φανέλα της Werder είχε 21 συμμετοχές και πέτυχε ένα γκολ, ενώ στο παρελθόν έχει περάσει επίσης από τις ομάδες Νέων της (μισητής) Hansa Rostock, της Union Berlin και της Werder Bremen. Έχει ύψος 1,81 και πέντε συμμετοχές στις U-17, U18 και U19 της Εθνικής Γερμανίας.

«Ήμασταν ήδη σε επαφή από το περασμένο καλοκαίρι, αλλά τώρα που ολοκληρώσε τις υποχρεώσεις του μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε και την μεταγραφή. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Trybull έχει δείξει ότι είναι ένας παίκτης που μπορεί να μας βοηθήσει. Μπορεί δε, να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες θέσεις, γεγονός που αυξάνει σημαντικά τις επιλογές μας στη μεσαία γραμμή», τόνισε χαρακτηριστικά ο Rachid Azzouzi, ενώ ο ίδιος ο παίκτης από την πλευρά του, στις πρώτες του δηλώσεις υπογράμμισε: «Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την μεταγραφή μου στην St. Pauli.

Έλειψα για ένα διάστημα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις, αλλά τώρα είμαι και πάλι σε φόρμα. Θα κάνω κι εγώ από την πλευρά μου ότι μπορώ ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Για μένα επίσης, η μεταγραφή μου σε μια ομάδα δεύτερης κατηγορία δεν είναι ένα βήμα προς τα πίσω, αλλά ένα βήμα μπροστά για την εξέλιξή μου. Οι συνομιλίες με τους Rachid Azzouzi και Roland Vrabec με έπεισαν και έτσι πήρα την απόφαση».